BU HAYATTA EN ÇOK ENGELİMİ SEVDİM

Ben, Cesur Melek. Hem cesur hem de melek olmayı yani ismimin hakkını verebilmeyi kendime görev edinmişim.
Evet, kendimi bildim bileli böyleyim ancak kendi içinde değişen, artan veya azalan dinamikleri var bu durumun da. Büyüdükçe her şeyi anlamlandırmak için zorlu süreçleri hazmetmek zorunda kaldım. Şimdi geçmişe dönüp bakıyorum da en çok zorlandığım dönemler çocukluk yıllarım olmuş. Bazı yaralarım ancak lise ve üniversite dönemlerimde kabuk bağlayabildi.
Ben bugünümü, geçmişime borçluyum. Burada anlattığım her şeyi kendim yaşamış olsam da bazı anları düşündükçe bugün yaşanmış duygusuna giriyorum. İnsan, geçmişini bilmez veya unutursa ne bugününü yaşayabilir ne de geleceğe umutla bakabilir. Ben unutmadım. Bir gün olsun unutmak istemedim. Siz de unutmayın; insan sahip olmadıklarına üzülerek değil, sahip olduklarına sevinerek mutlu olur ancak.
Bu kitabı da işte bu nedenle yazıyorum. Bu, bir umut yolculuğudur. İsterim ki beni hep bu kitapla hatırlayın.