HAZAN ÇİÇEKLERİ

"Canım ablacığım haberin geldiği an mahallemizde bir sevinç
rüzgârı esti adeta. Gülmeyen yüzler güldü. Evet, ablacığım sen
gittikten sonra nedense seni hatırlarken hep ağlar oldum. Evet,
nedense hep ağlıyordum. Neden? Niçin bilmiyorum ama ağlıyor-
dum. Hele şu son gidişin var ya beni mahvetti. Haber vermeyişin
beni öldürüyordu. Niçin? Niçin haber gelmiyordu? Yoksa bizi unut-
muş muydun? Hayır, hayır bu olamazdı. O hâlde başına bir iş mi
geldi? Allah korusun! Evet, bazen de sanki karşımdaymışsın gibi
küsüyordum sana ama bu uzun sürmüyordu.
Ah! Ablacığım, bilemezsin nasıl özlediğimi! Onu ancak Allah bilir.
Keşke şu an yanımda olsan da sana doyasıya sarılsam, yanından
hiç ayrılmasam. Ah! Ablacığım seni yalnız bıraktığım günlere çok
acıyorum. Ne olurdu sanki hep seninle olsaydım, seninle birlikte
kalsaydım.
"Ama çok geç artık. Geçti o günler." diyeceksin ama her an gözü-
mün önündesin, unutamıyorum seni. Orada yalnız ve masum yaşa-
yışını..."

Bu kitap, 28 Şubat yasak ve zulümlerine tarihî tanıklığını yapmak
adına, bu aziz topraklarda yaşanan başörtüsü zulmünü anlatmak için
yazıldı. Henüz hiçbir şey yeterince yazılıp çizilmedi bu konuda... Unu-
tulmaya ve yok sayılmaya devam edilse de gerçeklerin ortaya çıkmak
gibi bir huyları vardır. "Zulme rıza göstermek dilsiz şeytan olmaktır!"
ihtanna muhatap olmamak adına zalimlere bir serzeniş olarak da
görülebilir.