SARTRE’IN ÖZGÜRLÜK ETİĞİNİN OLUŞUMU

Belirsiz ve eksik varoluşunda insan, varlığın belirsiz ufkunda kendini yaratma serüvenine atılır. Bu serüvende kendi varlığının temeli olma ve kendi varlık bütünlüğünü edinmeye ilişkin umutsuz arzusuyla eyleyen insanın ulaştığı yer, daima kendinin ötesinde uzanan bir kendiliğe özlemdir. Bu kendiliğin bir özlem olarak erişilemez mevcudiyeti, insanın özgür bir eylem oluşunun ifadesidir. Kendi varlığında, varoluşu kendisi için sorun olan insanın kendini aşma yazgısallığı, bu yazgısallığa teslimiyette, yaratıcı-Özgür-otantik bireyin belirişini olanaklı kılar. Sartre özgürlüğe dayalı etik düşüncesinde insan gerçekliği ve onun dünyayla ve ötekilerle ilişkisi konusunda bizi 'kendi insan olma' durumumuzun, dolayısıyla da özgürlüğümüzün farkındalığına davet eder. Sartre etiği, yaşanmış insan deneyimlerini, bir insan varlığı olarak varolmanın ne anlama geldiğini ve iyi yaşamanın nasıl olanaklı olduğunu sorgulama öyküsüdür. Bu eser Sartre'ın çağrısı ışığında, onun edebi ve felsefi sözcükleri arasından, insanın ahlaki/ahlaksız varoluşunun yaratımını izleyerek, bu yaratım sürecine insanın kendi bireysel gerçekliğiyle eşlik etmesi ve sonunda Sartre'ın özgürlük çığlığının ruhunda yaratacağı ebedi huzursuzluğu, bilinçli ve özgür farkındalıkla, kendi yaşam deneyiminde hissederek yaşaması yönünde bir farkındalık oluşturmayı amaçlar.