SEN SOR BEN SÖYLEYEYİM_{SEN ANLAT BEN DİNLEYEYİM}

Göğsümüzde çarpan o şeyin sadece bir et parçası
olmadığını anladığımız o ilk yıllar.. Gençlik yıllarımız.
Yokuş yukarı tırmandığımız, tökezlediğimiz, düşe kalka
yolu tamamlamaya çalıştığımız o zorlu yıllar.
Varlıklardan Allah'a doğru geçişimizin çetin sınavına tabi
tutulduğumuz efsunlu bir zaman dilimi. Duygularımızla
nasıl baş edeceğimizi bilemediğimiz ve sürekli içine çe-
kildiğimiz bir girdabın içindeyizdir sanki bu dönemimiz-
de. Kimsenin uyardığı yok tabi. "Kalbin varsa seveceksin."
diyen çok. "Kimi? Neyi? Neden?" sorularına doğru dürüst
cevap veren yok. Her şeyin bir ölçüsü, bir sınırı vardır.
Sevmenin yok mu? Her şeyin helali haramı vardır. Aşkın
yok mu? Aradığımız cevap içimizde saklıymış meğer
bilemedik. İnsanın öyle bir duygusu var ki; ölçüyü ve
sınırı aştı mı derhal bildiriyor O'na. "Vicdan" denilen o
hassas terazi işin çözüm noktası oluyor. "Sevmenin bir
kuralı, bir sınırı yok mu? Eğlencenin, zevkin duracağı bir
çizgi yok mu? Her şeyin bir sınırı var da,
gençliğin yok mu? Var elbet.. Baki bir gençlik için, nef-
simize "dur" demenin de bir yolu yordamı var. Onu helal
daire ile terbiye ederek, iki cihanda da gençlik nimetini
baş tacı etmek var.
Daha ne olsun...