SEVDA DURAĞI

Eseri okuduğumda karşıma çıkan insancıkların sahiciliği beni epeyce
şaşırtmıştı. Gâvur Çiğdemi kafalı sarışın çocuk, akıl satan tüccar, bakma-
ya utanan güvercin, düş biriktiren İbrahim ben olmuştum. Fincancı katır-
larına binip, patika yollarda eksik cümleler tamirhanesinin önünden
geçerek günlük işler taksimatı yapmaya başlamıştım. Yolculuk tünelleri-
nin engelini aşmış elimde rızasız derilen bir gülle, ağzımın kıyısında
teneffüs sevincinin kıvrımları, yüzümdeki tebessüm maskesini söküp
atmıştım.
Ahmet Şevki Şakalar eserinden aktardığım yukarıdaki cümleleri besbelli
Türkçenin kadim destanlarından mülhem kaleme almıştı. Bununla
kalmamış yazar sıfatıyla cümle aralarına sürrealist bir yazarın ustalığıyla
girerek kırlardaki bedenimizin ruhunu yüksek bir entelektüel muhite
taşımıştı. İnsana dokunuyordu, küçük sanılan insanların büyük yürekleri-
ne sahiciliği buradan geliyordu Sevda Durağı'nın. Kendimi düşte değil
gündüz gözü sabah güneşi altında yalangı otlarına sürtünerek tarlalarda
taze yarpuz fideleri toplayan biri halinde bulmuştum okuyup bitirince.
Arkası gelirse yazar hepimizi çok şaşırtacak; derin, sağlam üsluplu ince
gözlem ve dokunuşlarıyla, yolu açık olsun.
Metin Önal Mengüşoğlu

Ahmet Şevki Şakalar'ın öyküleri memleketin her yöresinden bir iz taşır.
Hepimizden bir parça, hepimizden bir soluk vardır satır aralarında.
Modern dünyaya karşı bizden bir sestir. Hayatın zorlukları, memleketin
yoksulluğu, mahrumiyeti en çok da ortak acılarımız ustalıkla dile gelir.
Yazar, kendi yöresinden yola çıkarak, anlatılarını bütün insanlığın büyük
hikâyesiyle harmanlamayı başarır. Bu bakımdan öyküler evrensel misyo-
nunu hakkıyla yerine getirir. Bizleri insanlığın büyük hikâyesine (kaderi-
ne) ortak olmaya davet eden bu metinlerin öykümüz adına önemli bir
kazanım olduğu şüphesizdir.
Engin ELMAN